کاشت ایمپلنت در مطب دندان پزشک توسط متخصصص دندان پزشک و با بی حسی انجام می شود. و قبل از شروع جایگذاری ایمپلنت معاینه و رادیوگرافی انجام می شود و طبق نیاز بیمار قالب گیری و مراحل جراحی مشخص می شود.
مرحله 1:در مرحله اول جراحی دهان بیمار آماده سازی می شود و در قسمتی که قرار است ایمپلنت کاشته شود لثه شکاف داده می شود و در محل مورد نظر سوراخی در اندازه مشخص با استفاده از تجهیزات پزشکی ایجاد می شود و ایمپلنت در آن قرار داده می شود و پس از آن لثه را بخیه زده و به حالت اولیه برمیگردانند و در نهایت تجویز دارو و توصیه های بهداشتی ارائه داده می شود و همچنین زمان مراجعه بعدی مشخص می شود.
توجه کنید که برخی از جراحی های جایگذاری ایمپلنت در یک مرحله انجام می شود.
مرحله 2:در مرحله دوم پس از اینکه ایمپلنت با استخوان جوش خورد و محکم شد سرپوش برداشته و تاج مصنوعی اولیه جایگذاری می شود .این مرحله نسبت به مرحله اولیه در زمان کمتری انجام می شود و در صورت صلاح پزشک روکش موقت تاج روی ایمپلنت قرار داده می شود.و پس از آن برای طراحی و ساخت تاج نهایی در لابراتور مرحله دوم قالب گیری انجام می شود.
مرحله نهایی:
در این مرحله روکش دندان مصنوعی قرار داده می شود.پس از اینکه تاج نهایی در لابراتور ساخته شد به دقت توسط دندان پزشک بررسی می شود و در نهایت تاج روی ایمپلنت قرار داده می شود و نکات و اقدامات مراقبتی بعد از جراحی به بیمار توسط پزشک تجویز می شود.
به طور کلی :
-در کاشت ایمپلنت یک مرحله ای ایمپلنت ابتدا در داخل استخوان فک قرار داده می شود و پس از جایگذاری ایمپلنت دندان روی پایه ایمپلنت هیلینگ کپ نصب می شود.
-در کاشت ایمپلنت دو مرحله ای در مرحله اول پایه ایمپلنت جایگذاری می شود و با پیچ سرپوش منفذ آن بسته می شود و سپس با کشیدن بافت لثه روی آن ایمپلنت پوشانده و لثه بخیه زده می شود.و در مرحله دوم که پس از چند ماه انجام می شود اتصال هیلینگ کپ انجام می شود. در جراحی دو مرحله ای مدت زمان جراحی طولانی تر است اما احتمال عفونت و شکست در این جراحی کاهش می یابد.
قبل از جراحی ممکن است با توجه به تشخیص پزشک و با تجویز پزشک لازم باشد از داروهایی مثل آنتی بیوتیک یا آرام بخش یا داروهای ضد التهاب استفاده کنید.
و پس از جراحی از کمپرس سرد در ساعات اولیه بعد از جراحی برای جلوگیری از عفونت و کبودی استفاده کنید.و همچنین نکاتی بهداشتی و مراقبتی پس از عمل را رعایت کنید و غذاهای نرم بخورید و به بخیه ها فشار وارد نکنید.از دهانشویه استفاده کنید و دهان و دندان های خود را تمیزنگه دارید و از کشیدن سیگار خودداری کنید تا از عفونت و کبودی جلوگیری شود.
مانند جایگذاری ایمپلنت برای یک دندان به جای چند دندان از دست رفته نیز می توان از ایمپلنت استفاده کرد و همچنین در صورتی که همه دندان های یک فک یا دو فک از دست رفته باشند نیز می توان از ایمپلنت استفاده کرد.منبعایمپلنت دندان
مزایای دستگاه اکسیژن ساز در بهبود سطح سلامت جامعه
اکسیژن یک ماده ای بسیار ضروری برای حیات بافت اندام های بدن و مغز است که به طور خودکار از طریق تنفس داخل بدن و جریان خون می گردد همین طور اگر میزان ورودی اکسیژن هوا کمتر از ۱۰ درصد باشد ، مغز متورم می شود و اگر سطح اکسیژن به کمتر از ۶ درصد برسد، فرد معرض خطر مرگ حتمی قرار می گیرد. برای پیشگیری ازآسیب های خطر ناک ناشی از کمبود اکسیژن در بدن دستگاه اکسیژن ساز وسیله ای ضروری است که در حال حاضر انواعی مختلفی از دستگاه اکسیژن ساز خانگی ساخته شده است. کاربرد های مفید دستگاه اکسیژن ساز برای آسیب های احتمالی به بافت های بدن است که مورد درمان و بهبود قرار می گردد که مورد تایید پزشکان قرار گرفته است.
کمبود اکسیژن در بدن یا ” هیپوکسی” با به شکل هایی مانند نظیر کبودی لب ها و صورت( سیانوز) همراه است. در این زمان با اکسیژن درمانی می شود از متورم شدن بافت مغز و آسیب های پس از ان جلوگیری کرد. در این روش با مصرف از دستگاه اکسیژن ساز، کمبود اکسیژن بدن مریض را به طور ۱۰۰ درصدی بر طرف گردد به همین ترتیب اکسیژن وارد شده به ریه ها و به وسیله ی خون به دیگر بخش های بدن انتقال می یابد. در اکسیژن درمانی با دستگاه اکسیژن ساز می شود زندگی مریض را برگردان و تسریع در رویه بهبود و سلامت بافت های آسیب دیده ایجاد کرد.
مزایای دستگاه اکسیژن ساز برای مریض های دچار عارضه ی ریوی و تنفسی (آمفیزم و انسداد ریه)، آمبولی هوا، بیماران قلبی، آسمی، پنومونی بسیار بیش ازاندازه مفید است. بسیاری از مریض ها ی تنفسی توانسته اند با مصرف از دستگاه اکسیژن ساز به طور معمول زندگی در بین جمع خانواده خود باز گردند و به مستقل کارهای شخصی روزانه خود را انجام دهند.
برخی از مزایای دستگاه اکسیژن ساز
1. تنظیم و تصفیه گردش خون
2. بیماری های قلبی- عروقی می کاهد
3. جلوگیری اززیاد شدن فشار خون
4. مقابله با بیماری های تنفسی و آسم
5. خون رسانی به بافت های بدن و تنظیم سطح اکسیژن خون
6. به سلامتی سیستم عصبی جنین در مادران باردار کمک می کند
7. به عملکرد نرمال ریه شخص سیگاری بهبود می بخشد
8. خونرسانی به پوست و تاخیرافتادن در روند پیری چهره کمک می کند
9. بهبود بخشیدن به فعالیت مغز و زیاد شدن حافظه در سالمندان کمک می کند
10. جلوگیری از اضطراب و تنش های عصبی ناشی از آلودگی هوا و کمبود اکسیژن
انواع مختلف اکسیژن ساز
اکسیژن سازجزو دستگاه* های پزشکی
هستند که اکسیژن موجود در هوای محیط را جمع می*کنند تا گاز اکسیژن زیاد شده را برای بیماران تامین کنند. دو مدل اصلی از اکسیژن سازه به نام اکسیژن ساز ثابت و قابل حمل( پرتابل)
بیشتر اکسیژن سازهای خانگی، از مدل ثابت هستند و می توان برای ساخت اکسیژن، به* صورت پی در پی و یا پالسی مورد استفاده قرار بگیرد.اکسیژن سازهای قابل حمل، برای اسانی انتقال، طراحی شده*اند وبیشتر فقط به*حالت پالسی اکسیژن می سازد
برای بهره کامل بردن بیشتر از اکسیژن تراپی، بهتر است از لوازم دیگر اکسیژن ساز مثل فیلتر، مرطوب ساز، لوله*ی اکسیژن و غیره مصرف کرد.هر روزه ، اکسیژن تراپی به مدد مدل های زیاد اکسیژن سازها، بسیار اسان و راحت شده است. برای مریضانی که از آمفیزم، بیماری خطر ناک انسداد ریه و یا دیگرمریضی*های تنفسی اسیب می* بینند، اکسیژن سازها یکی از لوازم ضروری پزشکی هستند. مریض های مزمن ریوی، پونومی، آسمی، قلبی و حتی اشخاص سالم نیز جهت رفع خستگی روز می*توانند از این دستگاهمصرف کنند . زندگی تعدادی بسیاری از مریضان به این دستگاه اکسیژن ساز وابسته است. برای تامین دائم اکسیژن، در اطراف خانه، برای مریضان محتاج به اکسیژن تراپی، مصرف این دستگاه تاثیر گذار خواهد بود. پزشکان بیشتر اندازه اکسیژن مورد احتیاج مریض را در نسخه مشخص می*کنند. این اندازه اکسیژن بیشتر با واحد لیتر در دقیقه تایین می*شود.تعداد زیادی از مریضان، نسبت به شرایطشان، به جز هنگام روز، در شب نیز به اکسیژن ساز احتیاج دارند. در این حالت نیاز به مصرف از اکسیژن سازهای خانگی خواهد بود.منبع:اکسیژن ساز
مراحل جایگذاری ایمپلنت
کسانی که بیماری قلبی یا فشار خون دارند نحوه درمان چگونه است؟
ممکن است بعضی از بیماری های قلبی و عروقی و فشار خون بر سلامت دهان و دندان تاثیر بگذارد و بیماری لثه بر سلامت کلی بدن ممکن است تاثیر بگذارد .و افرادی که بیماری قلبی و عروقی دارند و یا افرادی که بیماریی فشار خون دارند احتمال ابتلا به بیماری لثه در آن ها بسیار بیشتر است .
افرادی که بیماری قلبی دارند باید حتما دندان پزشک خود را مطلع سازند و ممکن است پیش از درمان های دندان پزشکی نیاز به مصرف داروهایی مانند آنتی بیوتیک داشته باشند و همچنین پس از درمان دندان پزشکی نیز ممکن است نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشند.و در افرادی که حمله قلبی داشته اند تا 6 ماه نباید درمان دندان پزشکی انجام شود و پیش از درمان دندان پزشک باید با پزشکتان مشورت کند و برای انجام درمان دندان پزشکی دندان پزشک باید اکسیژن و نیتروگلیسیرین در دسترس داشته باشد
مصرف برخی داروهای فشار خون ممکن است موجب خشکی دهان شود و مصرف برخی دیگر از داروهای فشار خون نیز ممکن است در هنگام قرار گرفتن بر یونیت دندان پزشکی موجب گرفتن نفس شود .و یکی از تاثیرات فشار خون ممکن است رشد بیش از حد لثه باشد و ممکن است به حدی لثه بزرگ شود که جویدن را مشکل سازد و در این مواقع نیاز به برداشتن قسمت های اضافی لثه توسط جراحی می باشد .در افرادی که فشار خون بالا دارند در هر جلسه قبل از شروع درمان دندان فشار خون توسط دندان پزشک چک می شود و میزان فشار خون و چگونگی کنترل فشار خود بیماری های دیگر بررسی می شود و سپس درباره امکان درمان تصمیم گیری می شود.داروهای بی حسی برای بیماران با فشار خون بالا ضرری ندارد و پیش از درمان دندان پزشکی باید دندان پزشک خود را در جریان بیماری قرار دهید.
در افرادی که فشار خون بسیار بالایی دارند نمی توان عمل ایمپلنت انجام شود به دلیل تاخیر در ترمیم زخم . اما مطالعات جدید نشان می دهد که درمان دندان پزشکی ممکن است تا حدودی فشار خون افراد را کاهش دهد و مراقبت های دهان و دندان و همچنین درمان بیماری لثه می تواند خطر ابتلا به فشار خون و همچنین بیماری قلبی عروقی را کاهش دهد. طبق آزمایشات صورت گرفته پس از درمان بیماری لثه و با مراقبت میزان فشار خون در افراد مبتلا به بیماری فشار خون تا 10 امتیاز کاهش یافته است بنابراین نتیجه گیری شده که درمان بیماری لثه به تنهایی می تواند در درمان و کاهش میزان فشار خون موثر باشد و همچنین به گفته محققان ایمپلنت جدیدی ابداع شده است که فشار خون را با ارسال علائم الکتریکی به مغز تا 30 درصد کاهش می دهد و هیچ گونه عارضه ای ندارد.
طبق مطالعات انجام شده نشان می دهد افرادی که بیماری لثه دارند بیشتر از دیگر افراد در معرض ابتلا به بیماری قلبی عروقی قرار دارند و بنابراین با درمان بیماری های لثه و درمان دندان های پوسیده و از دست رفته می توان تا حدودی از ابتلا به بیماری قلبی جلوگیری کرد.منبع:ایمپلنت
عوارض ایمپلنت
ایمپلنت نیز مانند هر عمل دیگری می تواند عوارضی داشته باشد و لازم است برای کاهش این عوارض آن ها را بشناسید و باید گفت اغلب عوارض ایمپلنت طبیعی و قابل برگشت است و جای نگرانی نیست.
عوارض ایمپلنت:
1-خارج شدن روکش:
در سال اول روکش های دندان با چسب موقت چسبانده می شود و احتمال افتادن روکش در سال اول وجود دارد و در صورتی که روکش موقت دندان بیافتد باید برای چسباندن مجدد روکش روی ایمپلنت به دندان پزشک مراجعه شود و در صورتی که شرایط استاندارد باشد با چسب دائمی روکش چسبانده می شود.
2-لق شدن روکش:
احتمال لق شدن روکش در برخی موارد که فشار در برخی نواحی بیش از حد معمول باشد وجود دارد.این لق شدن ممکن است در قسمت پایه رخ دهد که اصولا بعد از پیوند نباید ایمپلنت دندان حرکتی داشته باشد و جراح برای گذاشتن پروتز باید توجه کند که ایمپلنت به طور کامل جوش خورده باشد .و در برخی مواقع ممکن است درهنگام گذاشتن پروتز ایمپلنت به طور کامل چسبیده و سفت شده باشد ولی بعدا در اثر فشار شل شود که دلیل این شل شدن این است که به جای چسبندگی استخوانی به سطح ایمپلنت بافت فیبروز به آن می چسبد و در چنین مواقعی که پایه ایمپلنت شل می شود باید روکش و پایه به طور کامل خارج شوند و پایه جدید جایگزاری شود.
یا ممکن است پروتز روی ایمپلنت به دلیل جدا شدن چسب و یا بلند بودن روکش شل شود و در این حالت که شیوع بیشتری دارد پروتز جدا می شود و اندازه آن بررسی می شود و مجددا چسبانده می شود.
یا در حالتی دیگری ممکن است پیچ متصل کننده رویی پروتز به پایه شل شود.که اغلب به دلیل کوتاه بودن پیچ و تطابق نداشتن با اباتمنت در ایمپلنت های ارزان و کره ای این اتفاق می افتد.
3-شل شدن پیچ داخلی ایمپلنت و شکستگی پروتز:
احتمال شل شدن پیچ داخلی ایمپلنت بر اثر فشار زیادی که به روکش وارد می شود وجود دارد که اغلب در اثر دندان قروچه این اتفاق ممکن است بیافتد و یا دراثر زیر دندان رفتن سنگ .در صورت بروز چنین اتفاقی پروتز توسط پزشک خارج و درمان می شود.
4-شکستگی بدنه ایمپلنت:
احتمال وقوع این عارضه بسیار کم است اما نمی توان گفت غیر ممکن است.این عارضه در صورتی که فشار بسیار زیاد به ایمپلنت وارد شود در مواردی که پروتز دندان به صورت نا مناسب کار شده باشد و باعث انتقال فشار ها از مرکز به اطراف ایمپلنت شود ممکن است رخ دهد.
5-عفونت:
بسیاری از مردم از عفونت پس از انواع جراحی می ترسند و همه علائم پس از جراحی را نشانه عفونت می دانند در صورتی که چنین نیست و بسیاری از تورم و ترشح ها به دلیل عفونت نیست و پدیده های طبیعی پس از جراحی است.و برای جراحی ایمپلنت ترس بیش از حد و غیر منطقی از عفونت اشتباه است.برای مثال قبل از کاشت ایمپلنت باید میزان استخوان فک بررسی شود و در صورت نیاز از پیوند استخوان قبل از ایمپلنت استفاده شود به طوری که دیواره استخوانی به طور کامل ایمپلنت را در محاصره قرار دهد و در صورتی که ایمپلنت به طور کامل به استخوان فک جوش نخورد نمی توان روی آن روکش قرار داد و ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت باشد که در این صورت فکر به اشتباه فکر می کند که دلیل برداشتن ایمپلنت عفونت بوده است .اما چنین نیست و احتمال عفونت در جراحی ایمپلنت بسیار کم و نا چیز است و با رعایت بهداشت دهان و دندان و با توجه به توصیه های پزشک تا اندازه زیادی می توان احتمال عفونت پس از درمان ایمپلنت را کاهش داد.منبع:ایمپلنت
جراحی ایمپلنت بدون نیاز به پیوند استخوان و با پیوند استخوان
امروزه با پیشرفت علم و به کمک ابزارهای پیشرفته پزشکان سعی میکنند دندان های آسیب دیده را حتی دربدترین شرایط ترمیم کنند و مانع از کشیدن دندان شوند.
در هر مواردی که دندان به هر دلیلی از بین رفته باشد می توان از ایمپلنت برای جایگذاری دندان از دست رفته استفاده کرد و به صورت تک دندان برای یک یا چند دندان و همچنین برای همه دندان های از دست رفته یک فک و یا هر دو فک می توان از آن استفاده کرد.
بهتر است بلافاصله پس از کشیدن دندان ایمپلنت جایگذاری شود زیرا با از دست رفتن دندان به مرور زمان استخوان فک کوچک می شود و اگر افراد زمان زیادی بی دندان باشند استخوان فک تحلیل شده و بسیار کوچک می شود.که در این صورت قبل از ایمپلنت باید جراحی پیوند استخوان فک انجام شود و از قسمت های قدامی پا و لگن استخوان برداشته و به فک پیوند زده شوند و 4 ماه پس از جراحی پیوند استخوان می توان جراحی ایمپلنت انجام داد.
ایمپلنت دندان از سه قسمت فیکسچر و اباتمنت و تاج دندان تشکیل می شود که ابتدا فیکسچر درون استخوان فک قرار می گیرد و اباتمنت درون آن پیچ می شود و سپس تاج دندان روی اباتمنت قرار می گیرد.و نوع ایمپلنت و مشخصات مکانیکی استخوان ها و بافت ها ی مورد نیاز در افراد متفاوت است و به موارد زیادی مثل سن و خصوصیات ژنتیکی و میزان سالم بودن لثه بستگی دارد.
بارهایی که بر ایمپلنت وارد می شوند بارهای سیکلی و دینامیکی اند و ثابت نیستند.مثلا جویدن غذا یک بار سیکلی به ایمپلنت وارد می کند.اما در تحقیقاتی که تا به امروز انجام شده ماهیت دینامیکی و بحث های مربوط به خستگی در نظر گرفته نمی شود و به جای آن بارگذاری ثابت استاتیکی در نظر گرفته می شود.
در روش جدید بدون نیاز به جراحی پیوند استخوان برای فک بالا که مدت زیادی بدون دندان بوده است ایمپلنت دندان جایگذاری می شود و در این روش جدید طول ایمپلنت به 30 تا 50 میلیمتر می رسد که در روش معمولی طول ایمپلنت ها 7 تا 18 میلیمتر است. در روش جدید ایمپلنت در گونه کار گذاشته می شود و به آن ایمپلنت گونه ای می گویند.پس از اینکه ایمپلنت گونه ای در فک بالا کار گذاشته شد و در قسمت قدامی فک دو یا سه ایمپلنت گذاشته شد روی آن ها قوس دندان ساخته می شود.
از این روش جایگذاری ایمپلنت در همه مواردی که بیماران فک شان کوچک شده می توان استفاده کرد جز در بیمارانی که عفونت سینوسی داشته باشند.
و در برخی مواقع لازم است از پیوند استخوان برای ایجاد شرایطی برای کاشت ایمپلنت استفاده شود و برای اینکه ایمپلنت به خوبی جوش بخورد لازم است فک به اندازه کافی استخوان داشته باشد.پیوند استخوان را می توان 2 تا چند ماه قبل از عمل کاشت ایمپلنت و یا همزمان با عمل کاشت ایمپلنت انجام داد.استخوان فک مورد نیاز برای پیوند استخوان را از استخوان بدن فرد یا از منابع خارجی می توان تهیه کرد.که این پیوند استخوان بر حسب منبع استخوانی که مورد استفاده قرار گرفته می شود به سه نوع اتوگرافت و آلوگرافت و زنوگرافت تقسیم می شود.
در نوع اتوگرافت استخوان مورد نیاز برای پیوند از استخوان خود فرد تهیه می شود و به همین دلیل انتقال بیماری در این نوع صورت نمی گیرد.و در این نوع پیوند استخوان همزمان با ایمپلنت انجام می شود.و گرافت داخل و خارج دندانی را شامل می شود و روش داخل دهانی معمول تر از روش خارج دهانی است.
در روش آلوگرافت استخوان مورد نیاز توسط پزشک از فرد دیگری گرفته می شود و استخوان برداشته شده پس از برداشت توسط اشعه گاما استریل وسپس منجمد می شود.واستخوان می تواند به صورت خشک شده و یا خشک نشده منجمد مورد استفاده قرار گیرد.که البته قبل از پیوند باید مورد آزمایش قرار بگیرد و سلامت آن تایید شود.
در روش زنوگرافت از استخوان حیوان برای پیوند استفاده می شودو در این روش قبل از پیوند باید پروتئین ها خالی شود.و از این نوع پیوند به ندرت استفاده می شود.که به طور معمول از استخوان گاو برای این پیوند استفاده می شود.و در این روش احتمال انتقال بیماری وجود ندارد اما ممکن است تولید ضایعات در این روش زیاد باشد.منبعایمپلنت دندان
